Kiruna, an amazing part of the North of Sweden!
Door: Annelieke
Blijf op de hoogte en volg Annelieke en Mark
09 December 2008 | Zweden, Jönköping
De trip naar Kiruna, was één van de dingen die hoog op mijn lijstje stond, tijdens mijn verblijf hier in Zweden. Kiruna is de noordelijkste stad van Zweden en ligt dan ook in Lapland. Kiruna is gelegen 145 km ten noorden van de Artic Circle. In de zomer kan het er erg warm zijn en is er 2 maanden alleen maar dag ligt. In de winter kan de temperatuur dalen tot -45 of lager en is er bijna tot geen daglicht. Kiruna is gebouwd op een ijzerertsmijn, de grootste van de wereld. Doordat er elke dag een of meerder explosies in de mijn zijn, verzakt de grond waardoor de stad over een aantal jaar een aantal kilometers naar het noordwesten wordt verplaatst.
Woensdagnacht 00.00 uur, klaar om de trip naar Kiruna te beginnen! Om 01.45 uur zou de Swebuss vertrekken naar Stockholm, waar we vandaan zouden vliegen naar Kiruna. Ik ging met een groep van 9 studenten. Na een hele lange nacht in de bus te hebben gezeten kwamen we om 06.30 uur aan in Stockholm. Iedereen was hartstikke brak na de busrit van 5 uur en we waren pas op de helft van onze trip. Want om 11.30 uur zou het vliegtuig pas vertrekken naar Kiruna. Het werd een ochtend waar veel gewacht moest worden.
Uiteindelijk werd het dan toch 11.30 uur en konden we vertrekken. De vliegreis duurde maar 1.20 uur dus we waren er zo. En wat een verschil in landschap kom je dan terecht na 1.20 uur vliegen. Bomen, heel veel sneeuw, af en toe een huisje en het is donker bijna de hele dag. Je kijkt echt wel even je ogen uit.
Na de eerste indrukken op het vliegveld hebben we een taxi geregeld die ons naar het hotel zou brengen. In de taxi heb ik wel even met angst gezeten, wat rijden die mensen daar hard over een besneeuwde weg! Nou zijn ze dat daar natuurlijk wel gewend, maar dat is als toerist wel even wennen.. Gelukkig zijn we veilig aangekomen bij het hotel. Een prima hotel was het, mooie kamers en ook schoon, gratis sauna, uitgebreid ontbijt inclusief en aardige mensen. Aangezien het nog middag was, al leek het nacht, gingen we nog even Kiruna in om eens te ontdekken wat voor plaats het is. Kiruna is klein, besneeuwd en ik zou er niet aan moeten denken om er te wonen. Om kosten te besparen hebben we ‘s avonds lekker een magnetron maaltijd gegeten, want ja je blijft toch student.
Vrijdag was het tijd voor de trip! Een slee hondentocht en snowmobile tocht met een overnachting in een Lappish hut. Het was vrijdag -18 graden en dus erg koud als je dat niet gewend bent. We werden opgehaald en gebracht naar het begin van de wildernis waar de tocht zou beginnen. We moesten een hele tijd wachten tot we uiteindelijk de honden gingen aanlijnen aan de sledges (slee). De groep die de trip ging doen werd in drie groepen onderverdeeld. Twee groepen begonnen op de snowmobiles en een groep begon met de hondenslee. Om de zoveel tijd werden de groepen gewisseld zodat iedereen alles had gedaan. Na een uur of twee door de wildernis te hebben gereisd kwamen we aan bij een meer. De honden werden afgelijnd en wij gingen per rubberboot het meer oversteken om naar het kamp te gaan. Bij het kamp aangekomen werden we gelijk weer aan het werk gezet, water halen uit het meer en de hutten waar we insliepen moesten verstevigd worden met sneeuw voor de warmte. Vanaf dat moment had ik geen gevoel meer in mijn tenen, zo bevroren waren ze. En toen gebeurde het dat het zwart voor m’n ogen werd en ik bijna flauwviel.. Gelukkig was het zo voorbij en ben ik lekker op gaan warmen terwijl de anderen hout moesten sprokkelen voor de open haard in de hut. Ondertussen dat ik aan het opwarmen was, begonnen mijn tenen zich ook te ontdooien.. En dat is geen lekker gevoel, ik heb echt gehuild van de pijn. Het lijkt alsof je voeten in de brand staan. De man van de organisatie zei dat je het kan vergelijken met een bevalling, dus voorlopig geen kinderen voor mij! Na een aantal minuten was het gelukkig weer over.
Wij zouden deze nacht overnachten in een Lappish hut, zie de foto’s om een beeld ervan te krijgen. Het was allemaal heel primitief en we moesten de hut warm houden met een open haard, die het niet goed deed.. Gelukkig werd die gemaakt anders hadden we de nacht niet warm overleefd denk ik. Ook douche zat er deze twee dagen niet in en een normaal toilet ook niet. Maar het is leuk om dat voor een nacht mee te maken! Al was ik blij dat ik de volgende dag in het hotel wel een lekkere warme douche kon nemen.
Na een nacht in de Lappish hut, gingen we ‘s morgens aan de wandel om te kijken of we wilde elanden konden spotten. Maar helaas, geen eland te bekennen.. Het tweede plan voor de zaterdag was cross country skiing oftwel langlaufen. Dit werd mijn eerste wintersport ervaring op hele slechte ski’s en veels te kleine ski schoenen. Maar het was leuk, al hadden we het allemaal na een half uur wel gezien. Aangezien ik veels te kleine schoenen had kreeg ik een tweede ervaring met bevroren voeten..
En zoals het in Lapland gaat werd het al snel donker om een uur of 2 in de middag. Het werd tijd om weer naar de bewoonde wereld te gaan. Met de snowmobiles gingen we terug naar Kiruna. Het was onderhand -20 graden en op een snowmobile is het dan behoorlijk koud..
Zondag was het voor mij alweer tijd om afscheid te nemen van het hoge noorden van Zweden en weer terug te gaan naar Jönköping.
Ik heb echt een super leuke ervaring gehad in Kiruna. Het is ongelooflijk als je bedenkt dat het na Kiruna gewoon ophoudt. Dat er geen andere plaatsen meer zijn en alleen maar natuur is. Dat vond ik ook zo opmerkelijk tijdens de trip die ik gemaakt heb. Er was alleen maar natuur, sneeuw, bomen, geen elektriciteit en geen teken van menselijk leven. Het is heel apart om dat mee te maken. Maar wel een ervaring die ik nooit meer zal vergeten!
Een hele dikke kus
Annelieke
p.s. Op picasaweb.google.com/Anneliekejacobs staat een impressie van de foto's van Kiruna
Woensdagnacht 00.00 uur, klaar om de trip naar Kiruna te beginnen! Om 01.45 uur zou de Swebuss vertrekken naar Stockholm, waar we vandaan zouden vliegen naar Kiruna. Ik ging met een groep van 9 studenten. Na een hele lange nacht in de bus te hebben gezeten kwamen we om 06.30 uur aan in Stockholm. Iedereen was hartstikke brak na de busrit van 5 uur en we waren pas op de helft van onze trip. Want om 11.30 uur zou het vliegtuig pas vertrekken naar Kiruna. Het werd een ochtend waar veel gewacht moest worden.
Uiteindelijk werd het dan toch 11.30 uur en konden we vertrekken. De vliegreis duurde maar 1.20 uur dus we waren er zo. En wat een verschil in landschap kom je dan terecht na 1.20 uur vliegen. Bomen, heel veel sneeuw, af en toe een huisje en het is donker bijna de hele dag. Je kijkt echt wel even je ogen uit.
Na de eerste indrukken op het vliegveld hebben we een taxi geregeld die ons naar het hotel zou brengen. In de taxi heb ik wel even met angst gezeten, wat rijden die mensen daar hard over een besneeuwde weg! Nou zijn ze dat daar natuurlijk wel gewend, maar dat is als toerist wel even wennen.. Gelukkig zijn we veilig aangekomen bij het hotel. Een prima hotel was het, mooie kamers en ook schoon, gratis sauna, uitgebreid ontbijt inclusief en aardige mensen. Aangezien het nog middag was, al leek het nacht, gingen we nog even Kiruna in om eens te ontdekken wat voor plaats het is. Kiruna is klein, besneeuwd en ik zou er niet aan moeten denken om er te wonen. Om kosten te besparen hebben we ‘s avonds lekker een magnetron maaltijd gegeten, want ja je blijft toch student.
Vrijdag was het tijd voor de trip! Een slee hondentocht en snowmobile tocht met een overnachting in een Lappish hut. Het was vrijdag -18 graden en dus erg koud als je dat niet gewend bent. We werden opgehaald en gebracht naar het begin van de wildernis waar de tocht zou beginnen. We moesten een hele tijd wachten tot we uiteindelijk de honden gingen aanlijnen aan de sledges (slee). De groep die de trip ging doen werd in drie groepen onderverdeeld. Twee groepen begonnen op de snowmobiles en een groep begon met de hondenslee. Om de zoveel tijd werden de groepen gewisseld zodat iedereen alles had gedaan. Na een uur of twee door de wildernis te hebben gereisd kwamen we aan bij een meer. De honden werden afgelijnd en wij gingen per rubberboot het meer oversteken om naar het kamp te gaan. Bij het kamp aangekomen werden we gelijk weer aan het werk gezet, water halen uit het meer en de hutten waar we insliepen moesten verstevigd worden met sneeuw voor de warmte. Vanaf dat moment had ik geen gevoel meer in mijn tenen, zo bevroren waren ze. En toen gebeurde het dat het zwart voor m’n ogen werd en ik bijna flauwviel.. Gelukkig was het zo voorbij en ben ik lekker op gaan warmen terwijl de anderen hout moesten sprokkelen voor de open haard in de hut. Ondertussen dat ik aan het opwarmen was, begonnen mijn tenen zich ook te ontdooien.. En dat is geen lekker gevoel, ik heb echt gehuild van de pijn. Het lijkt alsof je voeten in de brand staan. De man van de organisatie zei dat je het kan vergelijken met een bevalling, dus voorlopig geen kinderen voor mij! Na een aantal minuten was het gelukkig weer over.
Wij zouden deze nacht overnachten in een Lappish hut, zie de foto’s om een beeld ervan te krijgen. Het was allemaal heel primitief en we moesten de hut warm houden met een open haard, die het niet goed deed.. Gelukkig werd die gemaakt anders hadden we de nacht niet warm overleefd denk ik. Ook douche zat er deze twee dagen niet in en een normaal toilet ook niet. Maar het is leuk om dat voor een nacht mee te maken! Al was ik blij dat ik de volgende dag in het hotel wel een lekkere warme douche kon nemen.
Na een nacht in de Lappish hut, gingen we ‘s morgens aan de wandel om te kijken of we wilde elanden konden spotten. Maar helaas, geen eland te bekennen.. Het tweede plan voor de zaterdag was cross country skiing oftwel langlaufen. Dit werd mijn eerste wintersport ervaring op hele slechte ski’s en veels te kleine ski schoenen. Maar het was leuk, al hadden we het allemaal na een half uur wel gezien. Aangezien ik veels te kleine schoenen had kreeg ik een tweede ervaring met bevroren voeten..
En zoals het in Lapland gaat werd het al snel donker om een uur of 2 in de middag. Het werd tijd om weer naar de bewoonde wereld te gaan. Met de snowmobiles gingen we terug naar Kiruna. Het was onderhand -20 graden en op een snowmobile is het dan behoorlijk koud..
Zondag was het voor mij alweer tijd om afscheid te nemen van het hoge noorden van Zweden en weer terug te gaan naar Jönköping.
Ik heb echt een super leuke ervaring gehad in Kiruna. Het is ongelooflijk als je bedenkt dat het na Kiruna gewoon ophoudt. Dat er geen andere plaatsen meer zijn en alleen maar natuur is. Dat vond ik ook zo opmerkelijk tijdens de trip die ik gemaakt heb. Er was alleen maar natuur, sneeuw, bomen, geen elektriciteit en geen teken van menselijk leven. Het is heel apart om dat mee te maken. Maar wel een ervaring die ik nooit meer zal vergeten!
Een hele dikke kus
Annelieke
p.s. Op picasaweb.google.com/Anneliekejacobs staat een impressie van de foto's van Kiruna
-
09 December 2008 - 20:46
Agnes:
Wat een leuke ervaring! Behalve dan die bevroren tenen.....Je hebt veel gezien in al die tijd dat je in Zweden vertoeft.Daar kun je met veel plezier op terug kijken. Nog een kleine 2 weken en dan.......Gezellig met zijn allen kerst vieren en in de vakantie leuke dingen samen doen.
Dikke kus mama. -
09 December 2008 - 21:37
M@RK:
Hey Lieverd,
Leuk verhaaltje en foto's. Alweer een stukje levenservaring erbij, haha. Geniet nog ff van die vakantie daar... En dan net was je mama zegt, gezellig kerst vieren.
Ik hou van je.
Dikke kus Markie -
10 December 2008 - 15:04
Paula:
Wat een mooie foto's zeg.
Nooit geweten dat het daar zo mooi is.
doegi Tante Paulus -
10 December 2008 - 21:04
Oma:
Wat heb jij een wintersavontuur beleefd. het was weer een kanjer van een verhaal en dan die prachtige foto's.Het is in een woord schitterend.Ik heb stiekum ook een beetje moeten lachen wat je schreef over je bevroren voeten.Maar de tijd schiet nou op dat we elkaar weer kunnen omhelsen.We kijken er allemaal naar uit.
Ontvang een dikke kus en groetjes van mij. -
10 December 2008 - 21:40
Els:
Hoi Annelieke,
Wat kan je toch een leuke verhalen schrijven en dan ook nog die mooie foto's. Wat een sneeuw lag daar. Alleen van je voeten was minder leuk.
Maar je weet nu hoe pijn een bevalling doet Ha Ha
Nou Lieke het wordt nou aftellen geblazen nog 2 weken dus geniet er nog maar even van. Nog hele fijne dagen en een hele dikke kus Els doei doei -
11 December 2008 - 14:54
Nadine!:
Wat Stoerrrrrr!!!!!!
je Piccas zijn ok heeel leuk!ech vet dat je dat gdaan hebt met van die honden lijkt me ech leuk!!
Tot over 2 weekjes!
Kussssssjesss Nadine!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
